سازمان بهداشت جهانی که در شهر ژنو پایتخت سویس قرار دارد از موسسات وابسته به سازمان ملل است .
در کنفرانس سانفرانسیسکو در سال 1946 تصمیم به تشکیل یک کنفرانس بین المللی بهداشت گرفته شد که اساسنامه آن در هفتم آوریل سال 1948 ، در نیویورک تنظیم و تصویب شد و اولین انجمن بهداشت جهانی اقدام به انتخاب روزی از سال به نام " روز جهانی بهداشت " نمود .
در ژوئن همان سال اولین مجمع عمومی سازمان بهداشت جهانی در ژنو با حضور نمایندگان 61 کشور جهان تشکیل شد . از سال 1950 ، 7 آوریل ( 7 April ) هر سال ، با نام روز جهانی بهداشت در سراسر دنیا جشن گرفته می شود . هفتم آوریل ، روز جهانی بهداشت و همچنین سالگرد تاسیس سازمان جهانی بهداشت است .
رسالت روز جهانی بهداشت بالا بردن آگاهی عموم مردم جهان ، درباره موضوع خاص بهداشتی است که سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) آن را در رأس اولویت های بهداشتی سال قرار داده است . این روز به عنوان نقطه شروع اجرای برنامه های بهداشتی بلند مدتی است که می بایست مدت ها قبل از 7 آوریل ، فعالیت های آن انجام شده و منابع آن فراهم گردد .
هدف این سازمان ، فراهم کردن حداکثر امکانات بهداشتی و سلامتی برای کلیه انسان های روی زمین است ، به دنبال این هدف ، سازمان ، برنامه های زیادی را به مرحله اجرا می گذارد تا زمینه مساعدت کشور ها را برای تقویت بهداشت عمومی خود فراهم کند . یکی از موانع بزرگ در بهبود وضع بهداشت در دنیا کمبود اشخاص متخصص می باشد . سازمان بهداشت جهانی برای رفع این مشکل ، دوره های مطالعاتی و کارآموزی و تعلیم و تکمیلی در سرتاسر جهان تشکیل داده است .
بیشترین توجه سازمان مداوای تب های مناطق حارّه ، سل ، جذام ، وبا ، طاعون ، آبله ، امراض تناسلی ، بهداشت مادران و کودکان و تغذیه متمرکز می باشد و از جمله برنامه های عمده آن ریشه کنی مالاریا و آبله است . ایران در 23 نوامبر 1946 ، به عضویت این سازمان درآمد و همه ساله در اجلاس سالیانه آن و در کمیته منطقه ای در گروه مدیترانه شرقی شرکت داشته است .
سلامتی چیست و سالم کیست ؟
بهترين تعريفي كه در اساس نامه سازمان بهداشت جهاني قيد شده اين است كه مي گويد:
«مفهوم سلامتي تنها نداشتن بيماري و نقص عضو نيست بلكه آسايش كامل جسمي ، روحي و اجتماعي است.»
در شناسايي سالم ميتوان گفت سالم كسي است كه بيمار نشود، عاري از نقض عضو باشد، با تغييرات محيط هماهنگي داشته، قدرت كافي براي اداره امور زندگي و مقاومت لازم در برابر پيشآمدها و اتفاقات ناگهاني داشته باشد، از نظر رواني داراي روحي متعادل و از نظر اجتماعي در كمال تفاهم با ديگران بوده، از حرص و آز و بيدادگري و حسادت بركنار و خوش بين و نيك انديش و خوش رفتار باشد.
بايد دانست كه سلامتي يك كلمه نسبي است و در دنيا كسي كه كاملاً سالم باشد وجود ندارد.
درجات سلامتي:
• افراد باسلامتي عادي- از 90 تا 100 درصد درجات سلامتي نرمال را دارا مي باشد.
• افراد باسلامتي خوب- از 80 تا 90 درصد درجات سلامتي نرمال را دارا مي باشد. در صورتي كه موازين بهداشت جسمي و روحي را به خوبي رعايت كنند براي بهبود وضعشان كوششي بعمل آورند مي تواند سلامتي خود را به حد بالاتري برسانند.
نشانه هاي سلامتي فرد:
تعيين حدسلامتي اشخاص محتاج معاينات وآزمايشات باليني وآزمايشگاهي دقيق مي باشدولي علائم و نشانه هايي در دست است كه بدان وسيله شخص ميتواند تا حدي از سلامتي خود مطلّع شود.
مهمترين نشانه هاي سلامتي عبارتنداز:
1. نداشتن بيماري و نقص عضو كه شخص را از فعاليت و كسب درآمد در زندگي باز ندارد.
2. داشتن نيروي كافي براي انجام كار روزانه.
3. وزن ثابت صرفه نظر از دوران رشد( وزن شخص سالم تقريباً هميشه ثابت است).
4. اشتهاي مناسب، نه زياد و نه خيلي كم بطوريكه شخص به حداقل دريافت مواد لازم اشتها داشته باشد
5. خواب و استراحت كافي- شخص سالم بايد ساعات خواب و استراحت منظمي داشته باشد بسياري از مردم به 8 ساعت خواب نياز دارند ولي ميزان احتياج به خواب براي همه يكسان نيست. مهم خواب منظم و مرتب در ساعت معين است.
6. هماهنگي در اعمال حياتي – بدن انسان مانند ماشين اتوماتيك منظمي است كه بايد وظيفه خود را به موقع و خوب انجام دهد.
7. جلب توجه نكردن اعضاء بدن- شخص سالم هيچ وقت متوجه اعضاء خود نمي شود مگر آنكه علتي جسمي يا رواني در كار باشد و دچار بيماري يا عارضه شده باشد.
8. احساس سبكي- در وضع عادي شخص سالم وزني براي خود احساس نمي كند.
9. رغبت به كارهاي روزانه- شخص سالم بايد از انجام كارهاي روزانه دچار ناراحتي نشود .
10. بازيافتن آسايش- هركس كاري انجام مي دهد دير يا زود خسته مي شود سالم كسي است كه بتواند بعداز استراحت كوتاهي آسايش خود را باز يابد.
11. حفظ آرامش- سالم كسي است كه بتواند آرامش خود را حفظ كند واز هيجان عكس العمل آن جلوگيري نمايد.
12. داشتن زندگي مرتب و منظم.
13. داشتن هماهنگي – انسان موجودي است اجتماعي، هركس بايد بتواند با ديگران همكاري نموده با اجتماع همكاري داشته و از نظامات اجتماعي پيروي نمايد.
14. هوش، محبت، همدمي و خوشرفتاري- سالم كسي است كه در عين دوري از حرص، بيدادگري، حسادت و مكر، خيرانديش، خوش بين ونيك رفتار باشد.
بهداشت چیست ؟
بهداشت در واقع زیر بنای فعالیت های اقتصادی و پیشرفت های اجتماعی یک ملت است و سلامت جامعه در گرو رعایت اصول بهداشتی می باشد و جامعه سالم و تندرست می تواند از منافع خود دفاع ، و حقوق خود را کسب کند . بهداشت عبارت است از علم و هنر پیشگیری از بیماری ها ، طولانی کردن عمر و بالا بردن سطح سلامت و توانایی بشر که اگر تک تک افراد جامعه سالم باشند ، می توان در مجموع ، یک جامعه سالم و توانا به وجود آورد . در قانون اساسی بر مسأله بهداشت تاکید زیادی شده است . در اصول سوم ، بیست و نهم و چهل و سوم قانون اساسی بر ضرورت تأمین بهداشت و فراهم نمودن امکانات بهداشتی و درمان بیماری ها ، و گسترش خدمات درمانی تأکید شده است .
انواع بهداشت عبارتند از:
الف) بهداشت غذايى ب) بهداشت فردى ج) بهداشت عمومى د) بهداشت جنسى ه) بهداشت روانى .
• بهداشت فردی: در بهداشت فردی هر فرد باید شخصا بهداشت اعضای بدن خود را رعایت کند تا سالم و تندرست بماند .
• بهداشت اجتماعی: هر فردی در این کار سهمی دارد و مجموعه ی این دستورات است که بهداشت اجتماعی را تامین می کند خودداری از مصرف آب آلوده سالم نگه داشتن محیط زیست و رعایت نکات بهداشتی در مواقع شیوع بیماری های واگیر دار و بطور خلاصه هر کاری که به سلامت عمومی جامعه کمک کند در این جهت حائز اهمیت است .
• بهداشت عمومی چیست ؟
بهداشت عمومی عبارت است از دانش پیشگیری از بیماری ها، بالا بردن سطح سلامت و توانایی بشر که از راه کوشش های دسته جمعی افراد به منظور سالم سازی محیط کنترل بیماری های واگیر دار و آموزش بهداشت عمومی انجام می گیرد .
ضرورت بهداشت :
1 ـ سـلامـتـی یـک نـیـاز فطری و ضامن بقاء نسل آدمی است . از این رو اسلام با تحریم خبائث و پـلیـدی هـا و حـلال کـردن پـاکـیـزگـی و پـاکـیـزه هـا و قـاعـده حـفـظ اعـتـدال در خـوردن و نـوشـیـدن ، راه وصول به این هدف را فراهم ساخته است .
2 ـ حفظ جان و سلامتی از واجبات است و شاید بتوان به استناد یکی از مصادیق آیه شریفه (وَلا تـُلْقـُوا بـِاَیـْدِیْکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ) (با دستان خویش ، خود را به هلاکت نیفکنید) ضرورت رعایت بهداشت را به منظور پیشگیری از هلاکت استنباط کرد.
3 ـ ضـرورت پـیـشـگیری قبل از درمان بر کسی پوشیده نیست . زیرا با عارض شدن بیماری ، عـلاوه بـر رنـجـی کـه بـه انـسـان تحمیل می شود، رفع آن مستلزم صرف هزینه مالی و سایر هـزیـنـه هـاست ، که گاه درمان نیز مؤ ثر واقع نمی شود و یا با آثار سوء جانبی همراه خواهد بـود. هـمـچـنـان کـه گـفـتـه شـده اسـت . (دِرهم وقایة خیرٌ من قِنطار علاج ) یعنی یک درهم صرف پـیشگیری شود بهتر است از این که هزینه زیادی صرف درمان گردد. (و یا: پیشگیری ، آسان تر، کم خرج تر و کم دردتر از درمان است .)
نظرات شما عزیزان:
